- Messages
- 315
- Reaction score
- 71
- Points
- 28
அத்தியாயம் ஒன்று
சொக்கு கடைசியாக மிச்சமிருந்த ஒரு பீடியை பற்ற வைத்து விட்டு தன் பழைய செல்போனில் மணியை பார்த்தான்.அவனைப் போலவே நைந்து போயிருந்தபட்டனுடனிருந்த செல்போனின் டிஸ்ப்ளே மணி பத்து என்றது.வாழ்க்கை அடித்து துவைத்ததில் சொக்கு எண்ணற்ற வேடங்களை போட்டு விட்டான்.காலம் இப்போது பிம்பென்னும் வேடத்தை தந்திருந்தது.ஆங்காங்கே லைட்டுகள் அணைய துவங்கியிருந்த நகரின் இரவின் இருளில் சொக்கு மெடிக்கல் ஷாப்பின் வாசலில் உட்கார்ந்திருந்தான்.எட்டி பார்த்த மெடிக்கல்காரன் “என்ன சொக்கு?டாஸ்மாக் கடை சாத்தியிருப்பாங்க! இன்னும் போகாம நிக்கறியே? ஆச்சரியமாயிருக்கு!“என்றான்.
“ஒரு பார்ட்டி வர்ரேன்னு சொல்லியிருக்கு! வந்தவுடன் கிளம்ப வேண்டியதுதான்! ப்ளாக்குலதான் எந்நேரமும் சரக்கு பார்லவிக்கறாங்களே? “
“அது சரி!கிராக்கி எதையும் காணோம்? தனியா நிக்கறியே? “
“அதோ! அந்த கரண்டு கம்பத்துகிட்ட நிக்குது பாரு! பழைய டிக்கெட்டுதான்! “
மெடிக்கல்காரன் எட்டி பார்த்த போது கம்பத்துக்கு பக்கத்தில் இருட்டில் ஒருவள் மறைந்து நின்றிருப்பது காற்றில் சேலை பறப்பதில் நிழலாக தெரிந்தது.
“வெளிச்சத்துல நிக்க வைக்கலாமில்லை? “என்றான் மெடிக்கல் ஏக்கமாக!
“எதுக்கு? வேற எவனாவது கூட்டிட்டு போகவா? தொழில்ல வாக்கு முக்கியம்பா! சைட்டடிக்கலாம்னு பாக்குறியா? “
“இதையவா ?அது சரி! ஆமா பேரு என்ன? “
“ஊருக்கு ஒரு பேருவைக்குதுக! இங்க பேரு ரூபா! “
“எத்தனை ரூபா? “
“காமெடியா? ஆளை செஞ்சா காசு செலவாகும்னு நிழலை செய்யர கஞ்சனாச்சே நீ! “
“ஓட்டாதப்பா! சும்மா கேட்டேன்! “
ஷோ கேஸின் கண்ணாடியை உற்று பார்த்த சொக்கு
“ஆமா! இதென்ன காண்டத்துல வாழைப்பழம், ஸ்ட்ராபெர்ரின்னு பழத்து படமா போட்ருக்கு? “
“அந்த ஸ்மெல் அடிக்குமாம்! “
“இதென்ன திங்கிற பொருளாய்யா!பத்து நிமிசத்துல கழட்டி வீசறதுக்கு எதுக்கு இத்தனை பில்டப்! “
“இதை பாரு! டோட்டேடு,ரிப்புடு, பட்டன்னுகாண்டம் டிசைன் டிசைனா வந்துருக்கு! “ஷோ கேஸின் கதவை திறந்து அந்த அட்டைகளில் ஒன்றை எடுத்தான் மெடிக்கல்..
அட்டையை வாங்கி கையில் பார்த்த சொக்கு “இதாய்யா செய்யும்! நாமதான்யா செய்யனும்! “என்ற போதுதான் அந்த பைக் தன் ஹேட் லைட்டை அணைத்தபடி வந்து நின்றது.அதை ஓட்டி வந்தவனஇறுக்கமான பேண்டும் ஜெர்கினும் போட்டு் ஹேல்மட் அணிந்து தன் முகத்தை மறைத்திருந்தான்.கைகளில் வினோதமாக கிளவுஸ் அணிந்திருந்தான்.அவன் முன்பேசொக்குவிடம் போனில் தன் பைக் நெம்பரை அடையாளத்திற்காக சொல்லியிருந்தான்.சொக்கு “இரு பார்ட்டி வந்துருச்சு! அனுப்பிட்டு வந்துர்ரேன்! “என்று ஹேல்மெட்காரனை நெருங்கினான்.
“நீதான் போன் பண்ணுனியா துரை? “என்றான் சொக்கு.தலையை ஆட்டியவன் இரண்டு ரோஸ் நிற தாள்களை நீட்டினான்.சொக்கு ஒரு மெல்லிய விசிலை அடித்தான்.அருகில் வந்த ரூபாவை “இந்தா! சார் கூட போயிட்டு காலைல வா! காசை வாங்கிக்கலாம்! “என்றான்.
“ஏமாத்தீராதைய்யா! “
“என்ன பத்தி தெரியும்ல உனக்கு? யாரை ஏமாத்தியிருக்கேன் நானு! ஏறு பைக்ல! “
அவள் ஏறியவுடன் “பலூன் ஏதுனா வேணுமா துரை? “
கையை அசைத்து மறுத்தவன் ரூபாவுடன் கிளம்பினான்.
“என்ன பேச மாட்டேங்கிறான்.பல்லு வலியா இருக்குமோ? “என்றபடி வந்த சொக்குவை மெடிக்கல்காரனின் “இந்த ஷட்டரை புடியேன்? கடைய சாத்துவோம் “என்ற குரல் கலைத்தது.
கடையை பூட்டியவன் “சரி நான் கிளம்பரேன்! “என்றான்.
“ஒயின் ஷாப்புல என்னை இறக்கி விட்டுட்டு போவேன்! “என்றான் சொக்கு.
“டிராப் பண்றவனுக்கெல்லாம் சரக்கு கிடையாதா? “
“அழுவரேன் வா! பொண்டாட்டி ஊருல இல்லதானே? “
“ஆமா! எப்படி கண்டு பிடித்தாய்? “
“அப்பத்தானே உங்களுக்கு வீரம் வரும்! “சொக்கு மெடிக்கல் ஷாப்காரனுடன் பைக்கில் கிளம்பினான்.
அதே நேரம் சாலையின் வளைவில் விரைந்து கொண்டிருந்தது பைக்.”யோவ்! மெதுவா டர்ணிங்ல ஓட்டுய்யா! விழுந்து வாரிருவோமான்னு பயமா இருக்கு! “என்றாள் ரூபா. ஒதுக்குப்புறமான காட்டுப்பகுதியில் தேர்ந்தெடுத்த இடத்தில் பைக்காரன் தன் பைக்கை நிறுத்தி சைடு ஸ்டேண்டை போட்டான்.!
“யோவ்! என்னய்யா இங்க நிறுத்திருக்க! லாட்ஜ், வீடுன்னு எதுவும் கிடைக்கலையா? பாம்பு கீம்பு எதுனா புடுங்கீர போகுதுய்யா? “என்று ரூபா சத்தம் போட்டு கொண்டிருந்தாள்.
அவன் மவுனமாக நின்று கொண்டிருந்து விட்டு ஹேல்மெட்டை கழட்டி பெட்ரோல் டாங்கின் மீது வைத்தான்.ஒரு சிகரெட்டை பாக்கெட்டிலிருந்து எடுத்தவன் அதை மூக்குக்கு கீழே வைத்து மூச்சை நன்றாக இழுத்தான்.
“நான் பேசிட்டே இருக்கேன்! பதிலே பேச மாட்டேங்குறியே? “என்று ரூபா அவனை தோள் தட்டி திருப்பினாள்.அதே நேரம் அவன் தன்னுடைய ஜெர்கினிலிருந்து அந்த ஸ்டில்லடோவை எடுத்தான்.ஸ்டில்லடோ கூர்மைக்கு பேர் போன ஜெர்மன் மேக் கத்தி.அது அவன் கையில் இப்போது மின்னியது.நிலவின் மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அவனது முகத்தை பார்த்தவள் “நீயா? “என்ற போது ஸ்டில்லடோ ஒரு அரைவட்டமடித்து அவள் கழுத்தில் இறங்கியது.அருகிலிருந்த மரத்தில் சிதறிய ரத்தம் வித விதமாக கோலம் போட ஆரம்பித்தது.
சொக்கு கடைசியாக மிச்சமிருந்த ஒரு பீடியை பற்ற வைத்து விட்டு தன் பழைய செல்போனில் மணியை பார்த்தான்.அவனைப் போலவே நைந்து போயிருந்தபட்டனுடனிருந்த செல்போனின் டிஸ்ப்ளே மணி பத்து என்றது.வாழ்க்கை அடித்து துவைத்ததில் சொக்கு எண்ணற்ற வேடங்களை போட்டு விட்டான்.காலம் இப்போது பிம்பென்னும் வேடத்தை தந்திருந்தது.ஆங்காங்கே லைட்டுகள் அணைய துவங்கியிருந்த நகரின் இரவின் இருளில் சொக்கு மெடிக்கல் ஷாப்பின் வாசலில் உட்கார்ந்திருந்தான்.எட்டி பார்த்த மெடிக்கல்காரன் “என்ன சொக்கு?டாஸ்மாக் கடை சாத்தியிருப்பாங்க! இன்னும் போகாம நிக்கறியே? ஆச்சரியமாயிருக்கு!“என்றான்.
“ஒரு பார்ட்டி வர்ரேன்னு சொல்லியிருக்கு! வந்தவுடன் கிளம்ப வேண்டியதுதான்! ப்ளாக்குலதான் எந்நேரமும் சரக்கு பார்லவிக்கறாங்களே? “
“அது சரி!கிராக்கி எதையும் காணோம்? தனியா நிக்கறியே? “
“அதோ! அந்த கரண்டு கம்பத்துகிட்ட நிக்குது பாரு! பழைய டிக்கெட்டுதான்! “
மெடிக்கல்காரன் எட்டி பார்த்த போது கம்பத்துக்கு பக்கத்தில் இருட்டில் ஒருவள் மறைந்து நின்றிருப்பது காற்றில் சேலை பறப்பதில் நிழலாக தெரிந்தது.
“வெளிச்சத்துல நிக்க வைக்கலாமில்லை? “என்றான் மெடிக்கல் ஏக்கமாக!
“எதுக்கு? வேற எவனாவது கூட்டிட்டு போகவா? தொழில்ல வாக்கு முக்கியம்பா! சைட்டடிக்கலாம்னு பாக்குறியா? “
“இதையவா ?அது சரி! ஆமா பேரு என்ன? “
“ஊருக்கு ஒரு பேருவைக்குதுக! இங்க பேரு ரூபா! “
“எத்தனை ரூபா? “
“காமெடியா? ஆளை செஞ்சா காசு செலவாகும்னு நிழலை செய்யர கஞ்சனாச்சே நீ! “
“ஓட்டாதப்பா! சும்மா கேட்டேன்! “
ஷோ கேஸின் கண்ணாடியை உற்று பார்த்த சொக்கு
“ஆமா! இதென்ன காண்டத்துல வாழைப்பழம், ஸ்ட்ராபெர்ரின்னு பழத்து படமா போட்ருக்கு? “
“அந்த ஸ்மெல் அடிக்குமாம்! “
“இதென்ன திங்கிற பொருளாய்யா!பத்து நிமிசத்துல கழட்டி வீசறதுக்கு எதுக்கு இத்தனை பில்டப்! “
“இதை பாரு! டோட்டேடு,ரிப்புடு, பட்டன்னுகாண்டம் டிசைன் டிசைனா வந்துருக்கு! “ஷோ கேஸின் கதவை திறந்து அந்த அட்டைகளில் ஒன்றை எடுத்தான் மெடிக்கல்..
அட்டையை வாங்கி கையில் பார்த்த சொக்கு “இதாய்யா செய்யும்! நாமதான்யா செய்யனும்! “என்ற போதுதான் அந்த பைக் தன் ஹேட் லைட்டை அணைத்தபடி வந்து நின்றது.அதை ஓட்டி வந்தவனஇறுக்கமான பேண்டும் ஜெர்கினும் போட்டு் ஹேல்மட் அணிந்து தன் முகத்தை மறைத்திருந்தான்.கைகளில் வினோதமாக கிளவுஸ் அணிந்திருந்தான்.அவன் முன்பேசொக்குவிடம் போனில் தன் பைக் நெம்பரை அடையாளத்திற்காக சொல்லியிருந்தான்.சொக்கு “இரு பார்ட்டி வந்துருச்சு! அனுப்பிட்டு வந்துர்ரேன்! “என்று ஹேல்மெட்காரனை நெருங்கினான்.
“நீதான் போன் பண்ணுனியா துரை? “என்றான் சொக்கு.தலையை ஆட்டியவன் இரண்டு ரோஸ் நிற தாள்களை நீட்டினான்.சொக்கு ஒரு மெல்லிய விசிலை அடித்தான்.அருகில் வந்த ரூபாவை “இந்தா! சார் கூட போயிட்டு காலைல வா! காசை வாங்கிக்கலாம்! “என்றான்.
“ஏமாத்தீராதைய்யா! “
“என்ன பத்தி தெரியும்ல உனக்கு? யாரை ஏமாத்தியிருக்கேன் நானு! ஏறு பைக்ல! “
அவள் ஏறியவுடன் “பலூன் ஏதுனா வேணுமா துரை? “
கையை அசைத்து மறுத்தவன் ரூபாவுடன் கிளம்பினான்.
“என்ன பேச மாட்டேங்கிறான்.பல்லு வலியா இருக்குமோ? “என்றபடி வந்த சொக்குவை மெடிக்கல்காரனின் “இந்த ஷட்டரை புடியேன்? கடைய சாத்துவோம் “என்ற குரல் கலைத்தது.
கடையை பூட்டியவன் “சரி நான் கிளம்பரேன்! “என்றான்.
“ஒயின் ஷாப்புல என்னை இறக்கி விட்டுட்டு போவேன்! “என்றான் சொக்கு.
“டிராப் பண்றவனுக்கெல்லாம் சரக்கு கிடையாதா? “
“அழுவரேன் வா! பொண்டாட்டி ஊருல இல்லதானே? “
“ஆமா! எப்படி கண்டு பிடித்தாய்? “
“அப்பத்தானே உங்களுக்கு வீரம் வரும்! “சொக்கு மெடிக்கல் ஷாப்காரனுடன் பைக்கில் கிளம்பினான்.
அதே நேரம் சாலையின் வளைவில் விரைந்து கொண்டிருந்தது பைக்.”யோவ்! மெதுவா டர்ணிங்ல ஓட்டுய்யா! விழுந்து வாரிருவோமான்னு பயமா இருக்கு! “என்றாள் ரூபா. ஒதுக்குப்புறமான காட்டுப்பகுதியில் தேர்ந்தெடுத்த இடத்தில் பைக்காரன் தன் பைக்கை நிறுத்தி சைடு ஸ்டேண்டை போட்டான்.!
“யோவ்! என்னய்யா இங்க நிறுத்திருக்க! லாட்ஜ், வீடுன்னு எதுவும் கிடைக்கலையா? பாம்பு கீம்பு எதுனா புடுங்கீர போகுதுய்யா? “என்று ரூபா சத்தம் போட்டு கொண்டிருந்தாள்.
அவன் மவுனமாக நின்று கொண்டிருந்து விட்டு ஹேல்மெட்டை கழட்டி பெட்ரோல் டாங்கின் மீது வைத்தான்.ஒரு சிகரெட்டை பாக்கெட்டிலிருந்து எடுத்தவன் அதை மூக்குக்கு கீழே வைத்து மூச்சை நன்றாக இழுத்தான்.
“நான் பேசிட்டே இருக்கேன்! பதிலே பேச மாட்டேங்குறியே? “என்று ரூபா அவனை தோள் தட்டி திருப்பினாள்.அதே நேரம் அவன் தன்னுடைய ஜெர்கினிலிருந்து அந்த ஸ்டில்லடோவை எடுத்தான்.ஸ்டில்லடோ கூர்மைக்கு பேர் போன ஜெர்மன் மேக் கத்தி.அது அவன் கையில் இப்போது மின்னியது.நிலவின் மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அவனது முகத்தை பார்த்தவள் “நீயா? “என்ற போது ஸ்டில்லடோ ஒரு அரைவட்டமடித்து அவள் கழுத்தில் இறங்கியது.அருகிலிருந்த மரத்தில் சிதறிய ரத்தம் வித விதமாக கோலம் போட ஆரம்பித்தது.